Marius de Corte, Delft

“Ik ben op zoek naar kunst op straat. Op de Paxlaan, hoek Melkershof, moeten er strandhuisjes te vinden zijn. Op deze locatie lijkt het net zo vreemd als je huis 'Zeezicht' noemen, terwijl je tegen een parkeergarage aankijkt. Wat de kunstenaar voor ogen heeft gehad, is me een raadsel. Een strandhokje verwacht je, hoe kan het anders, op het strand, aan zee. Zeker niet hier. Het moet wel iets heel bijzonders zijn...

Halverwege de straat zie ik achter de ondergrondse vuilcontainers op een kunstzinnige manier opgestapeld grofvuil. Dat zal het toch niet zijn? In eerste instantie lijkt het een stratenmakersgrap. De brede stoep in strak visgraatmotief laat een afwijkend stuk gelegde tegels zien. Nader bekeken kan het inderdaad het strandhokje zijn. Een huisje zoals een vierjarige het zou tekenen. Vierkant, puntdak, raampje en deur. Fantasie is gewenst. Of eerder noodzakelijk.

Onkruid piekt uit de voegen, met stoepkrijt zijn de contouren ingekleurd. Als kunstobject een beetje zielig. Maar als je uitgaat van kunst geïntegreerd op straat is het voor de volle 100 procent geslaagd. Dit is zó opgenomen in het straatinterieur dat het totaal niet meer opvalt. Eerlijkheidshalve dient gezegd dat er oorspronkelijk driedimensionale vormen zijn geweest. Na protest van omwonenden zijn de drie staande objecten in de grond verdwenen. Een geplet kunstwerk zogezegd.”

Jose Alblas-Bosman, Delft