Omschrijving:

De paarden dienden vroeger als speelobject. Tegenwoordig staan er echter struiken omheen; deze beelden zijn nu dus vooral bedoeld om naar te kijken.


De twee paarden
Door Alina Kiruta (9 jaar)
Deelnemer Jonge Schrijversclub bij de VAK, centrum voor de kunsten, te Delft

Er waren eens twee mensen, een man Hendrik en een vrouw Maria en die waren heel rijk. Ze hadden een koets met twee paarden. Op een dag toen het zonnetje scheen, gingen ze een ritje maken met de koets. Maar de paarden waren al heel snel moe. Na tweehonderd paardenstappen konden ze al niet meer verder. De man Hendrik tikte hen met zijn zweep. Maar de paarden zetten geen stap! De volgende dag gingen ze naar het kruidenvrouwtje.

“Mevrouw,” zei mevrouw Maria, “heeft u misschien iets voor onze paarden?”
“Wat is er dan met ze?”, vroeg het kruidenvrouwtje.
“Ze worden heel snel moe en ze kunnen weinig.”
“Oh, dan moet je naar de boer gaan. Die heeft zelf ook paarden en die weet er heel veel van.”
Maria en Hendrik gingen met hun paarden naar de boer. Toen ze er kwamen, lag de boer te slapen. Ze maakten hem wakker en vertelden over hun paarden. Toen ze waren uitgesproken, zei de boer: “Laat de paarden maar bij mij, morgen kom ik jullie meer vertellen.”

De volgende dag klopte er iemand op de deur van Maria en Hendrik. Het was de boer, die met een heel triest gezicht vertelde: “Jullie paarden zijn vannacht doodgegaan.” Maria en Hendrik schrokken zich een hoedje. “Dat was dus de oorzaak van dat rare gedoe, daarom waren ze zo moe, ze waren ziek.”

En dit is waarom op deze plek twee paardenbeelden staan.

Plattegrond: